Grupy terapeutyczne dla dzieci październik 2016
Grupy terapeutyczne dla dzieci
Terapia mutyzmu wybiórczego powinna być podejmowana jak najwcześniej. Im dłużej dziecko żyje z mutyzmem, tym bardziej prawdopodobne jest, że mechanizmy powodujące niemówienie utrwalą się i będą coraz trudniejsze do usunięcia.
Terapia dziecka z mutyzmem wybiórczym polega na kontakcie z samym dzieckiem i stopniowej redukcji jego lęku przed kontaktem z innymi ludźmi niż rodzina. Zawsze powinny jej towarzyszyć także spotkania z rodziną, mające na celu pomoc rodzicom we wspieraniu kontaktów społecznych ich dziecka. Nasze doświadczenie wskazuje, że praca z rodziną lub (jeśli cała rodzina z jakichś powodów nie może współpracować) choćby z jednym z rodziców znacznie poprawia i przyspiesza efekty terapeutyczne w pracy z samym dzieckiem cierpiącym na mutyzm wybiórczy.
Ważnym elementem pracy poradni jest współpraca z placówkami opiekuńczymi i szkolnymi, do których uczęszczają nasi mali klienci. Kontaktujemy się ze szkołami i przedszkolami, wspierając specjalistów z tych placówek w pracy z dziećmi/uczniami z mutyzmem wybiórczym.
Drodzy Rodzice
Obecnie prowadzimy nabór do grup dla dzieci w wieku 3-4 lat, 5-6 lat i 7-9 lat lat, które ruszą od października bieżącego roku. Równolegle z zajęciami dla dzieci, prowadzimy warsztaty psychoedukacyjne dla rodziców.
Warunkiem udziału w grupie jest odbycie konsultacji, na która mogą się Państwo umówić, kontaktując się z nami telefonicznie pod numerem 602-23-69-63.
Posiadamy duże doswiadczenie w prowadzeniu grupterapeutycznych dla dzieci dotkniętych mutyzmem wybiórczym
Wskazówki dla rodziców
•Czym jest mutyzm wybiórczy?
◦Mutyzm wybiórczy to zaburzenie pojawiające się u dzieci, a trwające czasem jeszcze w wieku nastoletnim. Jego przyczyną jest przeżywany przez dziecko lęk. Dziecko odmawia mówienia w niektórych sytuacjach społecznych, w innych natomiast mówi normalnie, prawidłowo. Zdarza się, że takie zaburzenie bywa przejściowe, na przykład gdy towarzyszy rozpoczęciu nauki w szkole. W niektórych przypadkach może się ono jednak utrzymywać przez całą szkolną karierę dziecka.
◦Dzieci dotknięte mutyzmem wybiórczym zazwyczaj swobodnie rozmawiają w domu lub z bliskimi przyjaciółmi, ale nie odzywają się do swoich nauczycieli. W poważniejszych przypadkach mogą również nie mówić w towarzystwie rówieśników, ale zazwyczaj jednak jakoś się z nimi komunikują.
•Czy interwencja psychologiczna jest konieczna?
◦Niektóre dzieci z mutyzmem wybiórczym i ich rodziny oraz nauczyciele sami zmagają się z trudnościami, nie korzystając z pomocy z zewnątrz. Wymaga to jednak zawsze przystosowania wymagań i oczekiwań do aktualnych możliwości dziecka. Rodzice, nauczyciele i całe otoczenie muszą być gotowi, aby poświęcić takiemu dziecku mnóstwo czasu i uwagi.
◦Dzieci nie wyrastają z mutyzmu wybiórczego, lecz raczej zaczynają powoli reagować na bardzo subtelne, czasochłonne, wymagające wielkiej cierpliwości i wyobraźni działania. Zdarza się, że takie wysiłki kończą się sukcesem, niosą jednak ze sobą wiele trudnych sytuacji. Są – zarówno dla dziecka, jak i rodziców – bardzo kosztowne uczuciowo. Wydaje się więc, że lepiej jest jednak zdecydować się na interwencję, która pozwala szybciej i łatwiej zrobić coś, żeby poprawić sytuację.
•Czy mutyzm wybiórczy może minąć bez śladu?
◦Jeśli nawet mutyzm wybiórczy minie bez zastosowania specjalistycznej interwencji, dzieci nim dotknięte odczuwają spory lęk w sytuacjach społecznych lub też mają inne trudności w radzeniu sobie z uczuciami. Ciężko im wypowiadać się na forum grupy, prosić o pomoc, brać udział w dyskusjach i być asertywnym. Fachowa interwencja przynosi więc korzyści w każdym przypadku mutyzmu wybiórczego, ponieważ pozwala dziecku oswoić się z lękiem i swobodnie rozmawiać w każdej sytuacji.
•Na czym polega leczenie?
◦Leczenie mutyzmu wybiórczego polega na systematycznej terapii. Niezbędna jest również współpraca pomiędzy terapeutą, rodzicami i placówką, w której przebywa dziecko (przedszkole, szkoła). Czasami terapia wspomagana jest farmakologicznie. Decyduje o tym lekarz psychiatra.
Dla Rodziców
Mutyzm wybiórczy u dziecka to problem właściwie zawsze angażujący całą rodzinę, a z całą pewnością rodziców. Problemy z prawidłową wczesną diagnozą i nierzadko spotykana bezradność specjalistów powodują, że mechanizmy odpowiadające za powstanie i rozwój mutyzmu selektywnego utrwalają się i powodują, że dziecko – a wraz z nim cała rodzina – zaczyna ponosić coraz większe koszty niemożności mówienia w sytuacjach, w których mówienie jest przez otoczenie oczekiwane jako coś oczywistego.
Postawione w sytuacji pójścia do przedszkola, dzieci cierpiące na mutyzm określane są zazwyczaj jako nieśmiałe i często bywają pozostawiane same sobie. Prawdziwe problemy pojawiają się jednak wtedy, gdy dziecko trafia do szkoły. Tam zaczyna być ważne wywiązywanie się z zadań i spełnianie poleceń. Nierzadko mówienie jest do tego niezbędne. Mutyzm wybiórczy zaczyna więc rzutować na postępy dziecka w nauce, jego opinię u nauczycieli, stosunki z rówieśnikami.
Kolejny rodzaj problemów ujawnia się w okresie nastoletnim, kiedy dorastające dzieci z mutyzmem zaczynają cierpieć z powodu niemożności pełnego zaistnienia w grupie rówieśniczej. Zaczynają się także pojawiać kłopoty z pełnieniem bardziej „dorosłych" ról – załatwianiem formalności, robieniem zakupów, samodzielnymi wyjazdami.
Część dzieci cierpiących na mutyzm z czasem zaczyna powoli i z trudem wydobywać z siebie głos i radzić sobie z nowymi sytuacjami. Zawsze jednak jest to okupione ogromnym stresem, a sytuacje publiczne pozostają – nierzadko już na zawsze – najtrudniejszym wyzwaniem.
Dlatego tak ważne jest, aby w porę – czyli jak najwcześniej – podjąć terapię i zmierzyć się ze źródłami, a nie tylko objawami mutyzmu wybiórczego.